Gedichten

Je ogen spraken

je fronste
meer rimpels
dan voorheen
wist dat de dood
je onderhuids raakte
maar je ging niet
met hem mee

wij begrepen
dat jij het niet lang
meer zou maken
je bleef praten
tot je stem als
waterval vertraagde
en je ogen spraken

later pakte jij
de handen in
een woordloos
samen zijn
een bedankje
voor het delen
van de ergste pijn

wij zagen
in het afscheid
nog een lieve lach
wisten dat
jij zielsveel
om ons gaf
tot je bent gegaan

wij bleven staan
in de leegte
van het ogenblik
week het licht
uit open ogen
maar jouw gezicht
heeft onze naam


wil melker

Afscheids gedicht door: wil melker

Tweeten