Gedichten

Mijn wortels liggen hier

Ik moet je nu verlaten.
Mijn ouders zijn er niet meer.
Ik kan vanaf nu niet meer met je praten.
Mijn god, wat doet dit zeer.
-
Mijn prachtige eik.
Ik kan al mijn woorden in jou ingekerfd niet meer vinden.
Vaak heb ik aan de voet van jouw stam gezeten.
Ik heb er gehuild, gelachen en gebeden.
-
Mijn prachtige boom.
Mijn monument door de tijd. Ik ga.
Dit hofje. Dit paradijsje op aarde
is niet langer meer toegankelijk voor mij.
-
Schud je in de toekomst wel zo nu en dan je bladeren,
als ik in verte naar je roep en ik mijn fietsbel laat galmen.
Ik heb ze gesmeekt je niet te kappen.
Want mijn wortels liggen hier.
---
© Ingrid van der Weegen

Afscheids gedicht door: Ingrid van der Weegen

Tweeten