Gedichten

De donkere man

Ze zien mij als een neger in de maatschappij.
Ik kijk om me heen en weer terug naar binnen ik zie geen slaaf. Ik ben nu een heer.
Het is verleden tijd de ketting is gebroken, mijn handen vrij, vrij van geest ik kan weer denken
Met opgeheven hoofd, ga en sta ik waar ik wil.
De wil om te overleven sterker dan ooit van tevoren. Zal ik gelijken rechten krijgen, het spookt maar door mijn hoofd.
Hoe dan ook ben ik gezegend. Ik heb verstand, zelfs me handen en voeten zijn zeer sterk, me ogen zien en me oren horen alles waar ik voor kies.
En ik kies voor een vertrek, naar een land in de verte. Mijn verstand zegt blijf, anders blijf ik maar drijven in de zee van wanhoop.
Want waar ik ook heen ga, mijn huidskleur blijft hetzelfde, de mensheid blijft hetzelfde en de problemen zijn het zelfde.
Nooit meer hetzelfde. Ik kies voor mezelf, een toekomst vol hoop en dromen. In mijn droom bestaat er geen zwart of wit. Alles is een mooi geheel.
Eenheid is waar ik naar streef, zal ik dat bereiken. Verwar ik de werkelijkheid met dromen. Ben ik dan verdwaald in mijn gedachten , wie leidt  naar het goede. Kijkend omhoog, zoekend naar genade.
Opeens sta ik weer met beide benen op de grond. Niets is wat het lijkt.
Ik ben een vrij man.

Actualiteits gedicht door: Depen

Tweeten