Gedichten

In een zee van dood

ik hoorde
woorden verdrinken
in stemmen die zongen
over wanhoop en pijn
het lied van de zwemmers
met stilte als repeterend refrein

de barstende lippen
van droogte en kou
memoreerden hun vlucht
voor angst en barbaar
in een regen van kogels
als minachtend gebaar

zij hebben vrijheid
voor even gezien
het benedendek kraakte
maakte snel water
tot de laatste noot stierf
in een zee van dood

wil melker.

Actualiteits gedicht door: wil melker

Tweeten