Gedichten

Thuiskomen

De avond gaat langzaam het klokje rond
Mijn mond verwerkt het voedsel traag
Hardlopen, dat gaat niet lukken
Ik krijg mijn voeten amper van de grond
Het voetbal van vanavond, dat vang ik amper op
Ik zie vaag het lichtje van m'n telefoon
Het tovert een glimlach op mijn kop

Bus 300 heeft lachende lampen
die al het water direct doen verdampen
De chauffeur is ervaren en zit in een sleur
En heeft ten opzichte van mij
een regenachtig humeur
Zo laat in de avond is iedereen liever lui dan moe
Het doet mij niets, ik ga naar Groningen
naar jou toe

Het is ondanks de drukte, donder in de stad
Het donker wilde ik ontvluchten
dat heb ik in Emmen wel gehad
Mensen krioelen, bellen, rennen en rijden
Maar jou rust laat mij gedijen

Rillend van de kou loop jij naar mij toe
Jouw mond verglimlacht, maar jouw ogen zijn moe
Jouw paraplu is doorweekt, maar de regen doet geen pijn'
Want wat kan de regen bij jou
toch ontzettend warm en welkom zijn

Ik verdrink in jouw woorden
en aandachtig zal ik luisteren
De mooie klanken vatten de dag samen
Nog nooit heb ik de liefde zo omarmd
Ik ben vanavond thuis gekomen

Laat ons verliefd de avond in slenteren

Dieren gedicht door: Alex Boelens

Tweeten