Gedichten

Alleen

Aan de oever zat een klein meisje.
Het meisje gooide haar popje de sloot in. 
Rollende tranen over haar gezicht. 
Ze leeft niet in een paradijsje.

Haar moeder gaf haar dit popje.
Die heeft haar verlaten.
En haar alleen achtergelaten. 
Je zag het aan dat treurige kopje.

Een hand daalde neer op haar schouder.
'Je bent niet alleen' zei haar vader. 
Het meisje keek omhoog.
Ze legde haar arm om haar vader heen.

Ze werd ouder en wijzer. 
Wetend dat er altijd iemand voor haar klaar zou staan.
Dat ze niet alleen verder hoeft te gaan.
Ze voelde zich net zo machtig als een keizer.

© Bella