Gedichten

Als een wachter

Kijkend naar de maan,
in het duister van de nacht....
voel ik de stilte om mij heen.
De schoonheid van het koele licht.
Als een trouwe wachter, eenzaam en alleen.

En denk aan hem die alles maakte,
hoe groot zijn liefde wel moet zijn.
Zijn macht die hij gebruikte,
voor zon en maneschijn.

Hij vat de zeeën in zijn hand,
weegt de bergen in een schaal.
De heem'len meet hij als met een span,
zo zonder woord of taal.

Zij loven hem in stilte,
door de schoonheid van hun scheppingskracht.
Ik wil mijn stem verheffen.
Hem eren voor al zijn goedheid en zijn macht.

Zijn grootste blijk van liefde,
dat gaf hij aan de mens.
Zijn zoon, zijn meest geliefde,
de mens te redden, is zijn grootse wens.

Kijkend naar de maan,
in het duister van de nacht.
Denk ik aan dit grote wonder.
De maan, die trouwe wachter,
houdt over mij de wacht.

Antje.

Levens gedicht door: Antje.

Tweeten