Gedichten

Bezigheid

Bezigheid.

Als de slaap maar steeds blijft wijken
zit ik daar toch niet zo mee.
Maak dan steevast maar een puzzeltje.
Of maak er soms wel twee…

Ik kies dan meestal voor sudoku.
Hij houdt zorgvuldig mijn gedachten tegen.
Ze gaan niet verder dan…
van één tot negen.

Negen, acht, zeven
kijk, hier komt de zes.
Eén twee drie vier,
zie, de vijf die komt dan hier.

Zo ben ik wel een uurtje zoet,
begin dan vreselijk te gapen
en voel dat ik kan slapen.
En doe ik dan mijn ogen toe…
Denk ik:
Dank je wel, sudoku!


Antje.

Levens gedicht door: Antje.

Tweeten