Gedichten

Blijven hangen

Ik blijf al dagen hangen
en dat is beslist niet fijn
de tranen op mijn wangen
verraden alle verse pijn.

ik struikel over vragen
die eindigen met waarom?
ik probeer verdriet te dragen
jank me krom en andersom.

ik staar, ik jank, ik schrijf
en wordt gek van deze pijn
misschien dat ik nu overdrijf
maar dat is soms reuze fijn!

wat kan mij het eigenlijk schelen!
dan lees je het toch niet!
ik ga nu echt geen glimlach stelen
want ik heb intens verdriet!

ik zou wel willen schuilen
ja… dagen achter elkaar!
als een baby willen huilen
met van die snotjes in m’n haar.

willen snikken in een schoot
het maakt niet uit van wie
willen zeggen: ik wil dood!
wat ik later heus wel anders zie.

troost is soms ontzettend fijn
een vacht van zachte veren
ik wil nu graag verdrietig zijn
dus als u mij…
wilt excuseren..

© Marjanekke

Levens gedicht door: Marian van Zwienen

Tweeten