Gedichten

De klok tikt door

Het donkert, de klok tikt door.
Als de verwoede pogingen van dag tot dag.
En van oor tot oor gaan geruchten dwars
Door muren heen.
Argwanend kijkt men naar elkaar.

Alleen en verlaten voelen zich velen.
In een cocon lijkt men te leven, vergaart
Als maar en slechts weinigen zijn er nog
Die delen.

\'S avonds voor de televisie met ieder zijn
Eigen kijk op wat er gebeurt in een wereld
Waarin veel wordt getreurd.
Het is de chips en het bier dat men opbeurt.

Vanaf de bank samen behagelijk, maar toch
Alleen...
Er is geen sprake van rechtvaardigheid en
Dag in dag uit woedt er een ware strijd.

Machteloos kijkt men hoe dit verder gaat.
Velen vechten tegen zich zelf en tegen elkaar.
Maar het meest nog tegen de tijd.

Levens gedicht door: martin valk

Tweeten