Gedichten

De rode schuur

de zwakzinnige peuter sliep in de rode schuur
hoe walgelijk hij ook was, weg doen was geen optie,
- niet na al hun moeite om hem te krijgen -
ook al snotterde en kwijlde hij altijd.

gelukkig woonden ze in de heuvels,
niemand hoorde de afstotende geluiden die hij maakte
bij bezoek sloten ze hem op in de oude aardappelkist
waarin hij dan uiteindelijk zijn behoefte deed

als straf daarvoor lieten ze hem dagen liggen in de kist
na een frustrerend pak slaag
ze hadden hem gestolen uit een liefhebbend thuis
om aan hun kinderwens te voldoen

ze waren zelf ook wat simpel, dat snapt u wel
en toen hij stierf in een winternacht vonden ze dat
niets erg…ze konden weer op zoek naar een ander
kind. dit keer wilden ze een klein meisje.

schuldbesef ? hoezo… ze hadden hun best gedaan.

Levens gedicht door: Fairouz

Tweeten