Eenzaamheid 3

Afdrukken

Het leven gaf, het heeft genomen.
Weer daalt de avond langzaam neer.
Haast zonder bladeren de bomen
en in het huis geen schreden meer.


Ik denk: Ik hoor weer oude stemmen.
Maar ’t is het zuchten van de wind
die door de kieren van mijn ziel waait
waarin ik mij vereenzaamd vind.


Ik droom, ik hoop. Ik wroet gedichten
en straks moet ik weer slapen gaan.
Het huis is stil, de dingen grijnzen
mij uit de schemeringen aan.
Voorbij het raam glijdt traag de maan
en vaag van doden de gezichten.

Levens gedicht door: Pierre Van Laeken
Informatie

Dit gedicht is 2.124 keer bekeken.

Waardering

Totale waardering: 7 (1 stemmen)

Bekijk ook eens
gedichten over leven
gedichten over bomen
gedichten over stemmen
gedichten over maan
gedichten over gezichten

Heb jij genoten van het Eenzaamheid 3 gedicht? Help ons mee!

Bekijk en beoordeel gedichten. Registreer jezelf en voeg zelf een gedicht toe!

Reacties op gedicht 'Eenzaamheid 3'

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?

Reactie plaatsen

Uw naam: Uw reactie: Ik ga akkoord met de voorwaarden

Nog makkelijker en eenvoudiger reageren? Meld je snel aan!

Gerelateerde gedichten  
Morgenster
Winterleven
Vallende ster
Christen zoekt Christin
Stadspark
Mijn liefste
Boomverdriet
Coming out
Luna
Kracht van bomen