Gedichten

Het grootste geschenk

Ik krijg een groot geschenk,
ik ben blij, al heb ik het niet verdiend.
Ik wist het zelfs eerst niet,
ik hoorde het van een vriend.

Hij vertelde mij, dat ik sterfelijk ben,
nooit had ik daar aan gedacht.
Toen zag ik om mij heen,
de dood zijn gang maar gaan.
Dus weet ik wat mij wacht.

Waarom in dit korte leven?
'Waarom', vraag ik me af, 'waarom?'
een waarheid zo verbijsterend,
en geen antwoord, 'zo dom.'

Er kwamen vele antwoorden.
Omdat ik telkens vroeg.
Er was een eerste mens, die zonde bracht,
daarna een veroordeling,
waardoor de dood ons wacht.

Maar dat lag toch niet aan mij?
Maar 'k heb hem wel geërfd.
Ik zit er dus aan vast.
Wie bevrijd me van die last?

Geen mens op aarde is er die dat kan.
Vanwaar komt mijn hulp dan?
De Schepper zelf kwam met een plan.
Hij zond zijn volmaakte Zoon,
die zijn leven gaf, zonder een fout te begaan.

Hij kocht aldus de mensheid,
met zijn zondeloze levensbloed.
Een mensheid in grote nood.
Verschafte een losprijs voor eenieder
Een losprijs voor alle mensen,
Om hen te bevrijden van de dood.

Ik besef, dat ik het niet verdien,
maar hij gaf zijn leven voor mij.
Als een groot geschenk.
Nee, niet alleen voor mij,
Maar voor elk mens.

Daarom, vertel ik, met vreugde,
aan wie het wil horen,
over Gods liefde, zo groot.
Zijn onverdiende goedheid,
die mensen bevrijdt van de dood.

Antje.

Levens gedicht door: Antje.

Tweeten