Gedichten

Krakend in octaven

ik had veel
in mijn mars
maar kraamde
lachend blijdschap
en verbazing
op gezichten
heb toen niet goed
op de centjes gepast

troubadour
leek mij wel wat
met zang en dans
de mens vermaken
liedjes uit het hart
die de pijn vervagen
van de lange werkdag

dagelijks langs
herens wegen gaan
in zon en regen staan
de herberg met
een warm bed
waarvan de waardin
ondeugend lacht in
de stilte van de nacht

ik heb de lier aan
een treurwilg gehangen
mijn stem bleef krakend
in octaven hangen
benen wilden ook niet meer
ben liefdevol opgevangen
als ludieke kostganger
door onze lieve heer

wil melker

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten