Gedichten

Mijn geheim

Soms begin ik zo maar te huilen
en heb ik verdriet.
Waarom dat is weet ik dan niet.
Dan lijkt de wereld mij koud en kil,
kruip ik in een hoekje
en huil heel stil.
Meestal duurt dit maar heel even
en dan weer vrolijk verder leven.
Met één kleine dip op zijn tijd,
raakt een mens toch spanning kwijt.
En zo een dipje heeft ook nut,
omdat het je mens zijn wakker schud.
Zo klim je dus weer uit je dal
en de zon schijnt weer overal.
Alleen begrijp je niet,
waarom het weer zo snel regent dat het giet.
Naar buiten toe blijf ik vrolijk gestemd,
zodat niemand mijn depressies kent.
Een optimist zegt het zo fijn,
na regen komt er altijd zonneschijn.
Maar een pessimist vindt dit stom,
die zegt het is juist andersom.
Maar komt er na zonneschijn altijd weer regen,
heeft toch ieder het zijne gekregen.
Half leeg of half vol,
maakt absoluut geen verschil.
Eén ding telt er maar alleen,
dat is wat jij er van maken wil.
Want ik vind je bent pas een echte man,
als je soms ook stiekem huilen kan.
Maar het is mij verder om het even,
Ik zal er toch zelf mee moeten leven.

Levens gedicht door: Simon

Tweeten