Gedichten

Niets staat vast

Zij loopt met haar blote voeten over het zo
groene gras.
Dan staat zij even stil bij de Bergse plas
en kijkt hoe het water klotst tegen de rietkragen.

Ook ziet ze de vogels in de lucht en gaat terug
naar het pad dat haar tot dusver heeft geleid.
Tijd is voor haar slechts een woord en zij is
nog een onbeschreven blad...

In haar parel wit gewaad gaat ze door en
zij maakt zich geen zorgen voor de dag van morgen.
Door een beschermengel wordt zij omgeven.
Nu loopt ze naar de zon die schijnt, zij straalt
en er is geen sprake van streven.

Voor haar geen bestemming, noch eind...
Zij slaapt vannacht onder een sterrenhemel hel-
der en mysterieus.
De volgende dag; Alles staat nog open en niets
is er omlijnd.

Levens gedicht door: martin valk

Tweeten