Gedichten

Onze boom

Het was rustig op de Es
de wereld draaide
Dat was een voordeel voor de lente
We waren weer bij de les

Het was 15 minuten lopen
tot aan de rand van het bos
Prachtig, statig, stond hij te wachten
Met open armen

Ik heb jou daar gevraagd
om met mij te leven
Jij pakte toen een mes
En had met liefde ja gekerfd

Op het land voor de boom
mochten wij ons huisje bouwen
De toekomst lachte ons tegemoet
We leefden in een droom

Maar door de jaren heen
kwamen er barstjes in de boom
Hij werd ouder en de takken werden zwaar
En de schommel
aan de onderste tak
die verdween

Het leven nam
Veel meer dan het gaf
Wij verloren meer
dan dat wij vonden
Maar telkens weer
werd het lente
Ook voor onze boom

Wij en onze boom werden oud
Velen ontvielen om ons heen
Maar onze wortels waren niet uit te roeien
Zijn te sterk opgebouwd

En nu, 55 jaar later
nodigt de Es mij uit
Om voor het laatst te kijken
Alleen

De boom is weg
Er is een fietspad aangelegd
Ik huil heel even
Het blad valt
Net als het leven

Alex Boelens

Levens gedicht door: Alex Boelens

Tweeten