Gedichten

Op de beesten af

op de beesten af:homo homini lupus.

als lieveheersbeestjes
bladluizen melken
daar kijkt niemand van op,
dat is de gang van de natuur!

als merels op hun beurt
die kevertjes vangen,
beleeft niemand de angst van zijn leven,
die vogels moeten nu ook eenmaal eten.

als torenvalken
die merels proberen te verschalken
om hen naar de andere wereld te helpen
ook al zijn die vogels volop bezig hun kroost te azen
daar ligt niemand wakker van.
valken mogen niet verhongeren
er zijn er nog maar zo weinig.

maar...
als mensen
eventueel verhuld nog in schapenvacht
als boze wolven
mekaar het bloed onder de nagels pesten,
als ze mekaar naar de hel verwensen
dan vragen sommigen
zich toch nog af:
wat heeft de beschaving te weeg gebracht,
als na miljoenen jaren
de ene mens voor de andere
een woeste wolf blijft?!
is dat niet op de beesten af?

Levens gedicht door: jozlebruyn

Tweeten