Gedichten

Realiteit

Dromen zijn gedachten die nooit uit zullen komen.
Toch houden ze mensen in moeilijke tijden overeind.
Eigenlijk zijn dromen hetzelfde als onvervulde wensen.
Een soort van wensen voor arme mensen.

De realiteit beslist niet onder ogen willen zien.
Het idee van, het zou toch kunnen.
De wonderen zijn de wereld toch niet uit.
Hé man, dit is momenteel de realiteit.

De realiteit is momenteel!

Het is verdacht als je hard loopt op straat, dan word je gearresteerd.
Als je te langzaam loopt is de kans groot dat je beroofd wordt.

Als je niet oplet rijdt men je gewoon ondersteboven.
Het maakt niet uit hoe of waar je loopt.
De jeugd heeft de toekomst en de hoogste snelheid.
Opzij, opzij, opzij, we hebben vreselijke haast.

Zo de ouden zongen piepen de jongen,
Eigen schuld dikke bult,
één verkeersdode meer of minder wordt niet over geluld.
In de aula werd het Ave Maria van Schubert gezongen.

De dader is later toch nog achterhaald,
Een zware werkstraf en de begrafenis moet betaald.
Maar die eis bleek achteraf te veel,
Een dergelijke straf is alleen voor een crimineel.

Dus in hoge beroep viel de betaling af,
Alleen het werken is al een straf.
Dat geldt voor de jeugd toch als lering,
Natuurlijk met behoud van uitkering.

Werken wordt als straf ervaren in onze maatschappij,
Maar mijn ouders werden van werken blij.
Geen werk geen liefde was toen de spreuk,
De jeugd van nu lacht zich een deuk.

De balans is volkomen doorgeslagen,
Naar de verkeerde kant.
Recht of onrecht het maakt geen ene moer verschil,
Omdat er toch niemand luisteren wil.

Er zijn veel meesters in de rechten,
Maar weinigen zijn de rechten meester.
Wie voor zijn recht op wil komen, die loopt pas echt te dromen.

Levens gedicht door: Simon

Tweeten