Gedichten

Stukjes eeuwigheid

ik heb keien gezien
op de paden die
mijn leven kruisten

imposante brokken rots
van basalt of graniet
in hun schaduw was je er niet

zocht onopvallende stenen
met een handzaam gewicht
bij toeval rakend belicht

kleur en vorm bepaalden
of ik ze zou rapen om mijn
bestaan completer te maken

zij spraken de talen van plaats en tijd
door hen mocht ik delen
in schepping en stukjes eeuwigheid

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten