Gedichten

't (On)bestaan

De wereld is slechts onderdeel,
zo klein, dat we niet bestaan,
nutteloos zijn, redeloos,
en toch leven met de zorgen
om 't niets, om toch iets te zijn.

En steeds weer horen we
die vreemdsoortige stilte
daar ergens ver buiten ons,
die wij enkel horen en voelen
bij ´t richten van de ogen.

En daar is ze dan, alleen,
ver weg, tevreden in die stilte,
zonder hoogmoed en praal,
enkel ‘t toeval – het tij –
dat zij ons dienen mag bestaat.

En als we steeds weer richten,
al is ‘t voor even, kijk dan naar
en ook langs haar, zie de stilte
en waan je in ’n echt bestaan,
waarin 't onbelangrijk blijft

hoe 't jou ooit zal vergaan.

Levens gedicht door: Bas Scheffer

Tweeten