Gedichten

Tevergeefs?

Ik ontsnap uit een web van onzinnige gedachten.
Later langs een meer rustiek gelegen zie ik
Schaduw en licht.

In het holst van de nacht ontwaakt mijn geweten
En knaagt met alle kracht, terwijl ieder beeld
Lijkt versleten.

Sterren houden zich schuil achter het masker
Van de duisternis.
Mensen dwalen in hun onmacht en rusteloos
Zoeken zij een weg die hen bekoort.

Moeizaam is deze weg te gaan en iedere poging tot
Welbehagen wordt in de kiem gesmoord.
Een gevoel van wantrouwen ontstaat.
Terwijl ik opbouw en velen op drijfzand dat wij
Met elkander delen.

Maar op zulke aarde kan men niet vertoeven.
Stroef en in onzekerheid gevangen zoekt men
Vertrouwen, een stevige rots waarop je kan bouwen.
In deze twijfel baant men zich een weg naar het
Onkenbare, een ware zoektocht die tevergeefs lijkt...

Levens gedicht door: martin valk

Tweeten