Gedichten

Thuis

Thuis, een plaats om van te dromen
En om stil te blijven staan
Stoppen ,niet verder lopen, even niet verder gaan

Daar in gedachten een moment vertoeven
Om ’t geluk van je jeugd te proeven
als zachte regen op je droge huid

Die geur van toen vult weer mijn neus
En het is echt waar ,opeens
Ben ik weer een kleuter en jij bent nu de reus

En met mijn ogen dicht
Loop ik in de tuin ,naast je in vertrouwen
Met mijn handje in de jouwe

Je gooit me op boven je hoofd
En met je sterke armen
Vang je me weer, zoals beloofd.

En ’s avonds turen we tesaam
Voor het slapen
Naar ‘t mannetje op de maan.

Oh, zalige kinderjaren
jullie gaan nooit echt verloren
en zijn door een simpele geur herboren

We moeten gaan, de tijd dringt weer pa
In de rolstoel duw ik je snel voort
Terug naar het bejaardenoord.

Levens gedicht door: frits

Tweeten