Gedichten

Twijfel

Als we hier blijven cirkelen, zie ik het nut er niet van in om door te gaan met vechten. In hoeverre is het nog serieus genoeg om door te gaan met vechten? Ik wil niet meer afhankelijk zijn, ik heb mijn eigen rechten.

Ik heb geleerd: elk hoogtepunt kent zijn dieptepunt. De ervaringen daarmee stapelen zich op en ik begin steeds meer te begrijpen wat daarmee wordt bedoeld.

Maar stiekem blijf ik hopen dat ik fout zit, dat het niet zo erg is. Maar telkens als ik even terugkijk naar die ene dag, voel ik pas hoe erg ik je mis.

Het is zo simpel om te zeggen dat alles goed met me gaat, maar om het te menen is moeilijk. Het is makkelijk om te lachen, maar vanbinnen is het een verlangen om bij jou te zijn. natuurlijk, ik heb gelukkig. Maar ik wil kunnen lachen, echt kunnen lachen, zonder pijn.

Levens gedicht door: Rosalie-vk

Tweeten