Gedichten

Zomer

Ik herinner mij…
Onze wandeling…
vanaf de boot.
Door een stukje bos,
niet zo groot.
Over een pad
van verend vochtig mos.
Het was zomer.

Ik verbaasde mij,
wat jij niet allemaal zag!
Eerst een uil,
hij zat op een tak, heel stil.
Zie je hem wel?
Hij maakte me bang
zijn ogen volgden ons overal.

Toen opeens een enorm gekwetter,
op een open zonnig plekje.
Een heel nest jonge vogeltjes,
uit het nest op de grond.
Winterkoninkjes zei je.
Vader en moeder moedigden ze aan
te gaan vliegen.
Heel stil hebben we daar gestaan.

De merel op het nest
In de oksel van een berkenboom.
ik zie nog zijn angstig oog.
Maar hij vloog niet weg,
hij bleef bij zijn eitjes.

Maar jij genoot,
en ik met jou.
door jou kon ik het zien.
Al had ik hinder van de muggen.
Die hadden het
op mijn blote benen voorzien.

Ik herinner mij die wandeling…
in dat kleine stukje bos.
Jij wees me op dingen
die ik zelf nooit zou hebben gezien.

Ik leerde met jouw ogen kijken.
Ja, het was zomer.
En ik herinner mij.
Door de geur
van kamperfoelie…
kwam die dag ineens voorbij.
Wat waren we gelukkig en blij.

Antje.

Levens gedicht door: Antje.

Tweeten