Gedichten

Tong verloren

En plotseling ben ik mijn tong verloren
En ik weet niet meer wat ik zeggen moet
Het lijkt wel of mijn hart is bevroren
Sinds de dag dat ik jouw heb ontmoet

Ik drink er nog eentje extra
Met de hoop dat mijn tong terug komt
Want in gedachte schreeuw ik van alles
Alleen komt het niet meer uit mijn mond

Telkens als je mij ziet roken
Hoor ik een vrouw zeggen hallo buurman
Met een mooie lach op haar gezicht
Durf je niet uit te nodigen, dat maakt me bang

Ik durf je zelfs geen koffie aan te bieden
Terwijl ik jouw moest gaan trakteren
Waar is mijn lef gebleven, het is de schaamte
Blijkbaar moet ik nog een hoop leren

Nu zit ik eenzaam hier alleen
Met de hoop op wat beter weer
Ik zou zo graag eens iets doen met jou
Daar betrap ik mezelf op telkens weer

Is het de schaamte
Is het verlegenheid
Zolang ik je niet bezit
Raak ik jou ook niet kwijt

Samuel van der Meij 2015

Liefdes gedicht door: Samuel van der Meij

Tweeten