Gedichten

Speurend schip

De geliefde walvis wekt felle haat
tegen de jacht op deze vorst der zee.
Telde de zachtzinnigste reus niet mee
in 't sierlijk golvende scheppingsgewaad?

Uitsterven? Nee, men houdt heftig beraad.
Toverhulp van een milde, sterke fee
verschijnt stil sluipend als een spiedende ree,
maakt dat het wondermonster steeds bestaat.

Maar de vangst van krioelende vissen,
die zorgen voor veelvuldig nageslacht,
willen we toch niet uit ons leven wissen.

Fijn geperste sardientjes strelen zacht
walsende tong en gehemeltenissen.
Krijgen, genieten: een vragende boodschap.



Korte uitleg: Het woord "gehemeltenissen" is wel wat al te vrij. Maar de kleine holten tussen de gehemeltebogen zijn als het ware kleine nissen in het dak van de mondholte.




Han Messie

Dieren gedicht door: Han Messie

Tweeten