Gedichten

Het tweede gezicht

ik zie het sterrenlicht
voel de diepte van
onbegrensde ruimte
met het tweede gezicht

uit zwart
schitteren in contrast
de vele zonnen waarmee
de schepping begonnen is

door wiens hand
is niet relevant
namen sluimeren in oneindig
weten zonder vergeten

ik kijk naar de hemel
voel de magie van
ooit zijn verdwenen en
nog zichtbaar in real time

ervaar hoe lichtsnelheden
beelden tonen die
uit het begin van de tijd
pas nu tot ons zijn gekomen

waarvan het bestaan
al eonen geleden is
gedaan door de geboorte
van een nieuwe constellatie

in de mystieke boeken
is zijn aanwezigheid
een dieper ervaren van de weg
naar een nirwana zonder gevaren


wil melker

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten