Gedichten

Geen mens

Geen mens wie in mijn wereld leeft
mijn naam schrijft in de dromen
hetzelfde portie liefde geeft
of daarbij in de buurt kan komen.

kan zorgen dat het leven smaakt
met de kleinste grapjes
in ruige stormen stevig waakt
over wiebelende takjes.

mijn ziel steeds weer laat stralen
op wolkjes van nat gras
mij in vreugde laat verdwalen
met de liefde als kompas.

de brand blust met het vuur
een eigen koers blijft varen
om ieder klein pril avontuur
in passie durft te sparen.

nee deze wereld telt geen mens
wie ook maar een beetje lijkt op jou
jij maakt de eenvoud zelfs intens
lieve schat…
ik hou van jou.

© Marjanekke

Liefdes gedicht door: Marian van Zwienen

Tweeten