Gedichten

De stilte van de woestijn

Na de stilte van de woestijn
waar de zandkorrels doelloos
liggen onder Jezus’ voetstappen.
Een mens voelt daar helse pijn.
Maar jezus voelt dat niet zo,
Hij is daar dichtbij zichzelf.

Na de stilte van de woestijn
wacht de drukke intocht
van de volgelingen in Jeruzalem.
Zij willen hun Koning binnen halen
terwijl Jezus naar Jeruzalem wil,
in die stad wil Hij gewoon zijn.

Na de stilte van de woestijn
wacht het verraad van Zijn volk.
Zij willen hun Koning vereren
maar dat wil Jezus allemaal niet.
Hij wil alleen maar daar zijn
geen levend mens die dat ziet.

Na de stilte van de woestijn
wacht het kille hout van Golgotha.
Daar wordt Hij gekruisigd
niemand begrijpt waarom
terwijl Jezus sterft voor ons allen
aan dat koude, kille kruis.


Nu weten wij waarom hij stierf
dat is allemaal beschreven in de Bijbel.
Zouden wij Jezus nog steeds
aan dat koude, kille kruis spijkeren?
In uw hart vindt u wellicht het antwoord
of het is daar zo stil als in de woestijn.

Paas gedicht door: Klaas48

Tweeten