Gedichten

Een spoor van koekjes

Als hij een spoor van koekjes
achterlaat daar waar hij stond
ik met kruimeldief en doekjes
het spoor volg op de grond.

de plukjes verse shag
tussen mijn tenen blijven plakken
ik een opgedroogde yoghurt vlek
langs de koelkastdeur zie zakken.

ik de toestanden aanschouw
wanneer hij heeft gedoucht
de wastafel nog blauw
iets met tandpasta en hoest.

dan ontglipt mij soms een vloek
of een andere vorm van klagen
terwijl er een stuk peperkoek
door een mier wordt weggedragen.

het lukt hem om in korte tijd
complete chaos te creëren
wanneer hij zeer onvoorbereid
zijn broodjes staat te smeren.

hij schildert met plezier
i love you in een hart
niet op een velletje papier
maar hupsakee op t tafelblad.

hij bakt soms s nachts een ei
in zijn optiek totaal niet gek
want er gaat geen nacht voorbij
zonder plotselinge trek.

het is een man die steeds verrast
eigenzinnig en apart
geen man die zo goed bij mij past
hij weet de code..
van mijn hart.

© Marjanekke

Vrolijke gedicht door: Marian van Zwienen

Tweeten