Gedichten

Visite

De mezen zijn terug,
ze zijn wel met z’n achten.
Ze nemen mijn terrasje in bezit,
hoe kon ik dit verwachten.

Zouden ze weten,
dat ze hier geboren zijn?
In ’t kastje aan de muur,
ze waren toen nog klein.

Ze zitten op de tafel,
voor mijn raam.
Gluren nieuwsgierig, bij me binnen.
allemaal tesaam.

Ze vangen vliegjes,
en pikken zaadjes,
in de mand met bloemen.
Ze zijn de beste maatjes.

Wat zijn ze mooi,
om naar te kijken.
Misschien kennen ze me nog...
ze laten het niet blijken.

Maar ach, wat zeur ik toch,
het is maar een gevoel.
Let maar wat beter op.
Ze laten hoopjes achter.....

Op de leuning van de stoel.

Vrolijke gedicht door: Antje.

Tweeten