Gedichten

Landgoed Valkenberg

Oude eiken en beuken vertellen
zacht waaiend van het ruwe boerenleven,
dat in vervlogen eeuwen mocht streven
naar gezondheid voor adellijke zalen.

Woudreuzen vol klimopranken stralen
strenge zorg uit, willen beschutting geven
aan tere bloemepjes, die elkaar weven
tot één grondtapijt, met zoemende talen.

Slingerbeken scheppen schoon moerasmos,
omringen sierlijk edele woestheid,
laven ree en hangende lovertros.

Verhalen en arbeid uit elke tijd
klonken ooit, weerklinken nog door dit bos;
het blijft zijn eigen aard steeds toegewijd.

Natuur gedicht door: Han Messie

Tweeten