Gedichten

Merels

De merels zijn nu uitgevlogen,
hun nest is nu verlaten.
Diep in de struik hier voor mijn venster.
Ik had het eerst niet in de gaten.

Vanuit mijn bed hoorde ik ze het eerst.
Wat een liefdevol geluid is dit.
Als van een kleine kloek,
die op haar eieren zit.

Het mannetje verjoeg schetterend alle vogels,
die het waagden dichterbij te komen.
Zelfs die grote kraaien zat hij achterna,
ze keken toe vanuit de hoge berkenbomen.

De koolmezen in het kastje aan de muur,
werden ook steeds weggestuurd.
Zij moesten zelfs een andere route kiezen.
Maar dat heeft niet lang geduurd.

Die zijn heel stilletjes vertrokken,
hun broedsel was al klaar.
Ik had het heel graag willen zien,
dat kreeg ik ook niet voor elkaar.

De merels vlogen af en aan,
met voedsel voor hun jongen.
Ze hadden heel veel werk, maar ik genoot,
want bij de ondergaande zon, werd er gezongen

Een prachtig jubelend lied,
zoals alleen de merel kan.
Jammer, dat ze zijn vertrokken,
maar volgend jaar misschien, geniet ik er weer van.

Antje.

Natuur gedicht door: Antje.

Tweeten