Gedichten

Práchtige rijp

Geboeid zie ik alles aan:
zomaar een levende Kerstkaart
waarvan ik niet dromen kon
gaan.

Sprookjesachtige bomen zijn
door rijp wit getint
Ik weet niet waar ik kijken
moet die álles zo mooi vind...

Glád is het wel, fietsers
stappen af, het rijwiel aan
de hand Bepaald niet in een
draf.

Een enkeling waagt zich tóch
buiten met de hond
Hij of zij loopt er met het
beest langs huizen, nonchalant
wel in het rond.

Zo graag wil ook ik buiten-
lucht snuiven gaan, maar vrees
voor een te glad pad
Noch eventjes wachten dan maar,
deze witte wereld zal niet
eeuwig voortdurend bestaan.

Dakoyria, 2017.

Natuur gedicht door: Dakoyria

Tweeten