Gedichten

Antwerpens trots

Bij avondduister schijnen felle stralen,
vloeien samen tot een mild, helder licht
op muren met streng, waakzaam aangezicht,
sterke wachters om kwetsbare zalen.

Gouden glanzen willen even dralen
aan de zuilenpoort, wenkend, ofschoon dicht,
bezinnen zich dan, brengen een gedicht,
geruisloos sprekend in alle talen:

"Wandelaars, zoekt het vertier van deze stad,
vindt het knusse eethuis, de gulle toog,
haalt gematigde vreugde uit het biervat.

Minzaam schouwend, zonder lerend betoog,
ziet ons gebouw, vol geest der Belgenkunst, dat
met een groot, opwekkend _ hel glimmend oog."

Han Messie-2015

Overige gedicht door: Han Messie

Tweeten