Auteur: wil melker / 31 Maart 2011

Mijn laatste toeverlaat

Afdrukken

zijn handen zijn
van hout het stoffen lijf
lijkt eeuwenoud

geknakt ligt hij
te wachten op
de eerste die hem ziet

met opgewekte ogen
een blijde lach maar ook
vaak tranen van verdriet

hij was mijn kameraad
we deelden alles samen
mijn laatste toeverlaat

ik heb hem opgepakt
wil hem nooit meer kwijt
mijn jeugd in onafscheidelijkheid

Overige gedicht door: wil melker
Informatie

Dit gedicht is 2.795 keer bekeken.

Waardering

Totale waardering: 8 (3 stemmen)

Bekijk ook eens
gedichten over herinnering
gedichten over jeugd

Heb jij genoten van het Mijn laatste toeverlaat gedicht? Help ons mee!

Bekijk en beoordeel gedichten. Registreer jezelf en voeg zelf een gedicht toe!

Reacties op gedicht 'Mijn laatste toeverlaat'

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?

Reactie plaatsen

Uw naam: Uw reactie: Ik ga akkoord met de voorwaarden

Nog makkelijker en eenvoudiger reageren? Meld je snel aan!