Gedichten

Moeder

Verscholen in het groen,
een camera geklemd in je hand,
je glimmende flits gericht op een vogel
aan de waterkant.
Uiterlijk zo rustig, maar van binnen slaat je hart
een balts van verlangen
om hem op gevoelige plaat te vangen

Je wacht, met engelengeduld,
op dat volmaakt moment
dat hij jou in het aura van de zon
zijn schuchtere blik toezendt
om hem te doen verstarren
met een flits en zachte zoem
en hem liefdevol te schenken
eeuwige roem.

Even later vlucht hij weer,
naar de boezem der natuur,
maar hij weet niet dat hij straks
bij een knetterend vuur
met zijn glanzend, kleurig verenpak
jou schenken mag
de apotheose van de dag.

Overige gedicht door: Sarah Kalokerinos

Tweeten