Gedichten

Monsters

In een onverwacht moment
Bemerkte ik ze in mijn hart -demonen
Hoe zijn ze daar zo snel gekomen ?
Heb ik ze nooit eerder herkent?

In de strijd tussen twijfelen en hopen
Zijn ze uit hun ei gekropen
En nu zijn ze ook definitief beland.
In mijn zorgeloze niemansland

Ze stinken ,grijnzen en fluisteren kwaad.
Toen ik mijn vertrouwen had verloren
Leken ze uit het niets geboren
En toonden hun monsterlijk formaat

Ze groeien goed
Door twijfel en mijn angst gevoed
In de hoek zit argwaan , de vleugels nog gevouwen
Spoedig omarmt hij me met wantrouwen.

Afgunst heeft zich afgezet
Met een zuignap aan mijn bed
Ik weet dat als hij niet snel weer gaat
Ik vervuld word van zijn haat.

Boven mij hangt de tweeling spot en schuld
Mijn plafond is met hun stinkend slijm gevuld
En in de spiegel zie ik hoe angst.mij stil beloert
Ze moeten weg , ik word beroerd.

Hoe krijg ik deze Monsters weg
Uit mijn gedachten
Om te voorkomen dat zij
Bezit nemen van mijn krachten

Er is een manier om je te behoeden
Stop meteen met ze te voeden.
Ik heb ze de schrik van hun leven gegeven
En ze met liefde uit mijn hart verdreven.

Overige gedicht door: frits

Tweeten