Gedichten

Slaaf

Indrukken passeren
het station
van concentratie
en aandacht.

Begrippen
en teksten
roepen ergens in de verte,
heel zacht.

Een bel van lege lucht
zweeft
door mijn hoofd.
Het vuur
in mij
is gedoofd.

De wegen
naar de bron
van mijn reactie
zijn met hekken
afgesloten.

Bovendien,
kun je niet varen over
het water der herinnering,
er zijn enkel
defecte gedachteboten.

Op de achtergrond
hoor ik
wat geneurie van de muziek,
en van de tv show
het geschater
van de om zichzelf
lachende komiek.

Monotone patronen
in het leven
veroorzaken
die irritante toon.
Mezelf verliezen,
is waar ik een ander
mee beloon,

waarmee ik me tot slaaf
bekroon.

Overige gedicht door: Bella

Tweeten