Gedichten

Vrouwengedicht

Ik ben een vrouw en das heus geen pech,
heb geen last van agressie als ik rijd op de weg
Ik laat tenminste geen lamp aan voor nop en
ruim al mijn rotzooi achter me op
Als ik iets zoek, vind ik het in 1 keer
Kan tegelijkertijd bellen, koken en nog veel meer.

Van een griepje is bij mij niet veel te merken
Ik neem een asperine en ga gewoon heerlijk werken
Ik hou me bezig met echt belangrijke vragen,
in plaats van jammeren om de voetbaluitslagen.

Al is vrouw zijn dan een enorme zegen
Helaas houdt de man onze ontwikkeling tegen
Hem aan zijn lot overlaten is misschien een makkie
Maar wie strijkt dan zijn overhemden en kookt zijn prakkie?

Dat is niet het enigste geval
Wat echt irritant is bij mannen: hun gebral
Ze denken zelf de beste te zijn
Vooral spotten met vrouwen vinden ze fijn.

Uiteraard laten we ze in hun waan
Want de waarheid kunnen ze psychisch niet aan.
Mannen zijn eigenlijk nog een kind
Dat spelen met auto's het einde vindt.

Die een potje gaat vechten als hun club verliest.
Computerspelletjes speelt en maar aanknoeit als ie piest.
Nee, mannen willen de waarheid niet horen.
Zonder vrouwen zijn ze verloren.

De onbekende dichter 2005

Overige gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten