Gedichten

Breekbaar hartje

Buiten zijn bedding stromend zout water van
verdriet overstroomt grote gebieden van mijn hart
Het verliest steeds meer heldere kleuren, geen woorden
voor, onbeschrijfelijk en onwaarschijnlijk maar het is echt waar.

Lief en leed met elkaar gedeeld, ontgoochelingen
en teleurstellingen verwerkt, helaas het mocht niet baten
Ze brokkelt geleidelijk af, door deze intensiteit raakt zij ook wat
van haar warmte kwijt, voel ijzige wind waaien langs kouvattende kamers.

Het doet me denken aan een melancholische herfst
waar donker schijnt over een reeks lange, eentonige dagen
Een pijn die gezien mag worden maar onzichtbaar voor de mensen
Woorden van het breekbare worden niet meer gehoord tot geluisterd naar.

Hoewel haar ritme onregelmatig is, komt alles weer goed
Een nieuwe periode van herstellen, in ere houden is aangebroken
waarin zij haar dip of down-momentje zal loslaten en volledig verdwijnen
Hoe kwetsbaar en zwak het kan wezen, mijn hart laat me niet meer in de steek.

© Catherine Boone - 2015

Verdriet gedicht door: Catherine B.

Tweeten