Gedichten

De tranen van een vrouw

De tranen van een vrouw,
zijn de voeding van de aarde.
De tranen vaneen vrouw,
voor het kind dat zij baarde.
Maar kinderen komen en zij gaan,
En jij,
jij komt alleen te staan
Gooi open nu die mooie ziel,
laat heel de wereld hem bekijken.

Kom draai eens aan dat grote wiel,
ook voor jou zal dan zal blijken.
Dat na het vloeien van een traan.
het leven steeds maar door moet gaan.
Maar het leven dat ben jij,
dus kom op nou maak je vrij.
En laat jij je onderdrukken,
moet je steeds weer verder bukken.
Maar laat dat niet gebeuren.
Neem het lot in eigen hand.
Laat jou bloemen weer eens geuren,
Toon ze aan het ganse land.

Wapen je tegen nare dingen,
weer ze van je af.
Jij kuntje eigen lot bedwingen,
zoals het koren van het kaf.
Net als het graan zo zal jij gtoeien,
je geest,
je lichaam zal weer bloeien.
Maak je een met de natuur, met aarde,water, lucht en vuur,
Dan zal je het wel merken,die rust is medicijn.
Daar moet je mee gaan werken om eindelijk je zelf te zijn.

Niemand kan jou nu nog zeggen wat je doen en laten moet,
Alleen jij kan nog bepalen wat het hoe je het nu doet.
Dus toon je wil en vecht ervoor, een ieder mag het horen.
Je laat het zien je gaat maar door, kruip ver genoeg naar voren.

Put moed en kracht uit eigen ziel, en laat het maar weer draien.
Draaien met dat grote wiel, het zal je geest verfraaien.
Want niemand heeft zo`n ziel als jij,
Wordt wakker schat,dan ben je vrij.

Verdriet gedicht door: De onbekende dichter

Tweeten