Gedichten

Kleine lieve levenslijnen

het was voor
het eerst dat ik een
schaduw zag op je gezicht

er donkerde iets
op je huid waar de tijd
nog geen vat op had gekregen

jij die altijd voor alles
en iedereen moeiteloos
overeind was gebleven

je ogen in tegenlicht
ietwat geloken misten
net dat alerte van anders

alsof zij wisten dat
de kleine lieve levenslijnen
zich hadden verdiept

in een plotseling verdriet
dat de tijd niet meer trotseerde
maar zich nu voluit manifesteerde

samen hebben wij alle stekels
verwijderd uit de zere plek
en deze vol liefde weer toegedekt


wil melker

Verdriet gedicht door: wil melker

Tweeten