Gedichten

Liefde?

Wat is liefde eigenlijk?
Liefde ontstaat ongemerkt,
Liefde is ook onbeperkt.
Liefde word je door gesterkt.
Liefde moet worden verwerkt

Als liefde eenmaal begint,
ontstaat er meestal snel een kind.
Als het eerste kind is ontstaan,
komen er snel meerderen aan.
Als het gezin dan is gesticht,
trekt men liefdeloos,
de deur achter zich dicht.

Er komt kommer en er komt kwel,
en de liefde verdwijnt heel snel.
Ook dit ontstaat ongemerkt,
dan is de liefde plots beperkt.
Deze ellende moet worden verwerkt,
daarin word je dan gesterkt.

En de kinderen dan,
ja, die moeten veranderen van.
Kinderen kunnen als het moet,
aanpassen kunnen kinderen heel goed.
Liefde was er toch ook onbeperkt,
dat heb ik aan het aantal kinderen gemerkt.

Ach de kinderen zijn noch klein,
Die begrijpen nog niets van pijn.
Je kunt toch moeilijk met ze praten,
Waarom jij ze alleen hebt gelaten.
Ze worden in een tehuis gestopt,
Of bij een pleeggezin gedropt.

Daar lijkt het soms bijna echt fijn,
Voor het eerst blijk je welkom te zijn.
Maar dat blijkt van korte duur,
Alles wordt weer even koud en guur.
Je hebt een eigen kamertje gekregen,
Alleen de reglementen vallen tegen.

Je moet je helemaal aan gaan passen,
jij moet een heel gezin verrassen.
Als het dankbare nieuwe kind,
wat eindelijk een eigen plekje vindt
met elke dag dezelfde vragen,
of je nog wat hebt te klagen.

Men denkt niet aan jouw gevoel,
aan tafel heb je een eigen stoel.
Er lijkt helemaal niets aan de hand,
maar dat is alleen de buitenkant.
Als alle pijn dan langzaam slijt,
ben jij je eigen ik helemaal kwijt.

Misschien klinkt het idioot,
maar elke dag ga je van binnen,
een heel klein beetje meer dood.
Je voelt je steeds meer verlaten,
maar niemand heeft er iets in de gaten,
opnieuw ben je in de steek gelaten.

Je nieuwe moeder is een vreemde vrouw,
die steeds weer zegt ik houd van jouw.
De nieuwe vader is een lelijke man,
waar je maar niet aan wennen kan.
Altijd kijkt hij alleen maar stil,
alsof hij jou ook niet hebben wil

jij moet een leegte op gaan vullen,
tussen allerlei vreemde spullen.
Een leegte die is ontstaan,
Omdat hun eigen dochtertje dood is gegaan.
Welk kind kan zoiets nu aan,
Om op een ander zijn plaats te staan.

En éénmaal gaan de gevoelens hinderen,
tussen jou en haar eigen kinderen.
Ze heeft jou ook nooit verteld,
dat zij het zich anders had voorgesteld.
Je lijkt in niets op haar eigen kind,
en dat zij dat nog het ergste vindt.

Jouw nadeel is je bent gesloten,
Je vertrouwen is naar de kloten.
Men heeft helaas niet gemerkt,
het tekort aan liefde heeft gewerkt.
Je kunt een kamertje mooi behangen,
En een dochtertje er voor vangen.

Maar dan moet dat nieuwe kind,
voldoen aan wat de pleegmoeder vindt.
Die taak is voor elk kind te zwaar,
Toch probeert het kind het maar.
Maar al doet ze nog zo haar best,
het zal nooit slagen voor een dergelijke test.

Juist dit maakt het eind zo triest,
Iedereen heeft gewoon naast de pot gepiest.
Een kinderziel dat al eens was gekraakt
en eigenlijk weer liefdeloos wordt afgemaakt.
Liefde was toch onbeperkt, daar heeft dit kind,
verdomde weinig van gemerkt.

© Simon

Verdriet gedicht door: Simon

Tweeten