Gedichten

Een touwtje

Vanaf mijn geboorte was ik links
en dus een buitenbeen.
Iedereen op school die schreef rechts,
Dus ik stond al meteen alleen.

Er kwam een touwtje aan te pas,
zodat ik links gebonden was.
Alle kinderen keken mij aan,
ik moest rechts schrijven leren gaan.

Ik had een vriendje die was scheel,
zijn rechter oog was weggeklapt
Waarom hij wel links lezen mocht,
heb ik als kind nooit gesnapt

Toen ik dat aan mijn juffie vroeg,
kreeg ik een klap om beide oren.
Zij vond dat ik mij vreemd gedroeg,
omdat hij zo was geboren.

En ik dan vroeg ik aan de juf,
ben ik niet links geboren.
Weer kreeg ik een mep van haar
en ik zou er nog van horen.

En zo heb ik heel jong geleerd,
vragen stellen is verkeerd.
Geen donder schiet je er mee op,
hooguit een klap tegen je kop.

Zo schrijvend met grote hanepoten,
ging mijn schrift niet zo best.
Wat mij het meest nog heeft verdroten,
het heeft mijn schooltijd wel verpest.

Jaren heeft het nog geduurd
het moest nu eenmaal zo wezen.
Een kaartje heb ik nooit verstuurd,
men kon het toch niet lezen.

Nu is op school niets meer verplicht,
men heeft zelfs keuze vakken.
Maar wat van school komt geeft geen licht,
je zou haast een touwtje pakken.

Vrolijke gedicht door: Simon

Tweeten