Gedichten

Linde

Linde was een koningskind
Prinses zou dat nu heten
Van kleins af aan werd zij bemind
Haar schoonheid niet vergeten

In 't zelfde land als Linde
Woonde een enorme reus
Die dacht dat hij haar minde
't Wezen had geen vrije keus

Op weg ging hij een middernacht
't Was koud en 't regende ook
Wie hem zou zien, die dacht
Wat een gigantisch spook

Zo maar brak hij de dikke poort
Kletsnat nog van 't zwemmen
Geen wachter had maar iets gehoord
Niemand die hem af zou remmen

Was het geur, instinct of geluk
Hij vond direct haar kamer
Ook die deur maakte hij stuk
Zonder gebruik van hamer

Hij tilde haar van het bedde
Wierp haar op een schouder
Niemand die haar kon redden
Geen soldaat noch een ouder

Linde riep wenend wees toch koen
Help mij uit zijn handen
Echter niemand kon wat doen
De reus die toonde zijn tanden

Niet zonder moeite kwam hij thuis
Bond haar, vast tegen haar wil?
In ieder geval was het niet pluis
Want plotseling werd het stil

De lezer moet echter weten
Voor Linde werd ontvreemd
Was algemeen geweten
Bdsm was haar niet vreemd

Vrolijke gedicht door: jure

Tweeten