Gedichten

Rondreis door Zuid-Spanje

Het vliegtuig stijgt op
bij nevel, maakt een zwenking:
verblindend zonlicht!

Grillig wolkendek:
een geweldige ijstaart,
waar peutervingers
vol zoeklust en scheppingsdrang
hun boeiend spel bedreven.

Het eekhoornpaartje
leeft vredig in de vesting,
smult van fruitbomen.

Een gordel van rust
uit blauwe, zwakke branding
en witte huizen
omringt schappelijk vertier
in de drukke kustplaats.

Amandelsoep vloeit;
haar smaak, schoon onbekend, wordt
"opwekkend" verklaard.

Bij avondzoelte
afdalen naar Granada:
we zien een zwart dal
vol vuurvliegjes, staan spoedig
onder heersende lantaarns.

Zigeunerdansen:
voeten gaan daverend hard:
muziek wordt versmoord.

Struiken vol bloemen
hangen over balkons heen,
brengen frisse geur
en opbeurende stemming
in smalle schaduwstraatjes.

De kathedraal...
Kunst _ te overweldigend
om te bespreken.

Met de stadstrein mee;
lui zitten, rustig kijken
bij wild hobbelen.

Het Moorse paleis
in nachtelijk duister is
vol vlekken van licht,
schaduw en schimmig schijnsel.
Spookt hier duizend-en-één-nacht?

Ogen dwalen lang
bij de gebeitelde wand:
fijne duizeling.

Jonge fruitbomen,
vijvers met fonteinen,
bloemen en kruiden
fleuren de binnenplaats op:
luilekkerland voor vogels.

Zuilen en bogen:
een doolhof van strijdend denken
en ruime godsdienst.

Op de stad neer zien:
die slanke spitse torens
zijn sterke vingers:
ze houden rijk verleden,
bemoedigen de toekomst.

Rechte muren zijn
vol gaatjes en schelpengruis,
waren eens klippen.

Gieren speuren rond,
vliegen vreedzaam, zonder buit,
tussen ooievaars.

Jonge dwergpalmen
en kleurige vetplantjes
tonen sterk leven
vol opgewekte bloei
bij Romeinse bouwvallen.

Prachtig Gibraltar
bloeit bij strenge bewaking;
hier tonen apen
vrijheid en vrede in rust,
geven een voorbeeld aan mensen.

Fel flonkert de stad
in de diepte; daarachter
verzinkt traag de zee.

Boven zwarte lucht
schuift laat blauw met licht purper
langzaam vloeiend weg.

Vrolijke gedicht door: Han Messie

Tweeten