Gedichten

De Zwarte Bergen

Vanuit de stad Rommeldam
ziet men aan de einder vage spitsen
wazig blauwpaars dan grijzend
overgaande in nachtelijk donker
graag blijven de stedelingen weg
van dat geheimzinnige bergland
maar het zendt soms wonderlijke wenken
naar het gerieflijke Slot Bommelstein
daagt bewoner heer Bommel uit
zich tussen hun vragende toppen te wagen

de oude schicht van vastbesloten Olivier
raast al stijgend en weer dalend
langs steile hellingen vol dreiging
en verborgen gevaar vol verrassing
vriend Tom Poes vergezelt de kasteelheer
ziet slim en koelbloedig tegemoet
al wat moeilijk of raadselachtig is
in dit woeste verlaten oord
waarin allerlei wezens leven
welke wanstaltige gedrochten
misschien nietige schepseltjes zijn
kwaadwillende geesten te midden van
onschuldige eenvoudige zielen
hier toont de boze tovenaar Hocus Pas
duistere kunsten tot eigen genoegen
vindt een draak voorgoed vertrouwde woning

alle rotsen hebben gezichten
die grillige stemming beelden
eer aan het heldhaftige tweetal
laat hen binnen ons rond zwerven
opdat wij welverdiend vermaak beleven
en zij daarna voldaan verdwijnen
om ons bergrijk te laten bestaan.







Han Messie

gedicht door: Han Messie

Tweeten