Gedichten

Pure schoonheid

ik heb nooit
de taal van
snelle jongens
gesproken die
versierders kozen
op hun pad

was van de
kleine dingen
een vriendelijk
woord en de
warme hand
als die nodig was

wij spraken
slechts de taal
van ogen waarbij
als toegift nog
het lichte blozen
in onschuldigheid

zij bloeiden
in bescheiden
aandacht tot de
mooiste bloemen
in de wei pure
schoonheid dichtbij


wil melker

gedicht door: wil melker

Tweeten